INTRO : G|D|C|D
อยู่คนเดียวG กับตอนเย็น ๆ
และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใDคร ๆ มาเคียงข้าง
อยู่ลำพังCกับความอ้างว้าง
นั่งมองดูแสงรำไร ของดวงDตะวันจนลับไป
เหม่อมองจันทGร์ที่ลอยขึ้นมา
ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่Dดีที่สุดคือหมอนข้าง
อยู่เหงาC ๆ อย่างคนที่ปล่อยวาง ก็อยู่อย่างนี้จนชิน
ไอ้คDนไม่รู้ ก็คอยจะถาม ทำไมไม่หาใครG..
สักคนD.. เข้าใจ..C และรักจริงD
(ที่เข้ามาผ่านไปก็มากเกิน)
ก็ทุกคนG ดูแสนดี Dดูจริงใจ C
ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ no no Dno no no โว้ โว
ก็เGพราะเวลา ฉันรักรักจริง
มันมาไม่นิ่งDเอา ตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากC มันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจDะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองGเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครDมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนCน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำ ๆ
ก็เจ็บประจำD ก็เลยต้องอยู่คนเดียว
INSTRU : G|D|C|D ( 2 Times )
ไอ้คนไม่รู้ ก็คอยจะถาม ทำไมไม่หาใครG..
สักคนD.. เข้าใจ.. CและรักจริงD
(ที่เข้ามาผ่านไปก็มากเกิน)
ก็ทุกคนG.. ดูแสนดี..D ดูจริงใจ.. C
ก็ยินดีที่ได้เจอ แต่ no no Dno no no โว้ โว
ก็เGพราะเวลา ฉันรักรักจริง
มันมาไม่นิ่งDเอา ตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากC มันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจDะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองGเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครDมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนCน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำๆ
ก็เจ็บประจำD ก็เลยต้องอยู่คนเดียว
ก็เGพราะเวลา ฉันรักรักจริง
มันมาไม่นิ่งDเอา ตอนเธอมาทิ้งไป
คนมันรักมากC มันก็เลยเสียดาย
มันปวดใจจDะบอกใครก็ไม่ช่วย
เพราะรักเองGเจ็บเอง ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน
จะหาใครDมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ
ก็เดี๋ยวนี้คนCน่ะใจดำ เลยคบกันเที่ยวแบบขำๆ
ก็เจ็บประจำD ก็เลยต้องอยู่คนเดียวG..