* ละแมนลูกสาวG#mผู้ใด คือซางมางามBbmฮายขาด
ฮอยยิ้มEbmเจ้าต้องมน สะกดใจชายทั่งภูพาน
มาสางงามG#mโพดเอาเหลือ อีหลีเด้หนอBbmนงคาน
ฮากเฮาEbmได้เคียงคู่กัน มันคือสิดีหนอเอวบาง
เจ้าG#mงามอีหลี Bbmดั่งสมคำร่ำลือEbm
แนมไปเบิ้งบาดใด ก็บ่เคยได้เบื่อG#m
เหมือนกับนางฟ้าBbm ที่ลงมาพบกับก้อนเกลือEbm
แทบบ่เซื่อ แทบบ่เซื่อ ดอกสายตา
ได้เG#mข้าไปหาBbm ได้เข้าไปคุยรู้จักEbm
เธอบอกฉันเองว่ายังไม่เมา ไม่กลับ
เพราะG#mบ้านหนู Bbmณ ตอนนี้ไฟดับEbm
คงอีกสักพักเพราะตอนนี้ มันยังไม่ถึงเวลาG#m
คุยกันไปอีกสักพักBbm เธอบอกว่ายังบ่เคบมีแฟน
บ่กล้าEbmควงแขนกับไผ รับข้อยสิได้บ่
ย่านเจ้าสิลำบาก บ้านข้อยมันอยู่ไกลG#m
ภูพานบ้านข้อยเจ้าน่ะฮู้จักแม่นบ่ Bbmเว้าไทกะได้อยู่
แต่ข้อยนั้นมันอยากEbmสิ จกคอขอเบอร์ได้บ่ อีน้องหล่า
เห็นG#mว่างามเป็นตาแพง กะให้ซูนคีงแหน่ Bbm
เด๋วให้ตบกกแต้ บ่ได้มีแต่ข้อแม้ Ebm
ฟ้าวเอากะฟ้าวไป เดี๋ยวมันสิเปลี่ยนใจ
ไปขึ้นรถไฟบ่ทัน เดี๋ยวกะเป็นคือมื้อนั้นG#m
ยังบ่สุดแต่ความเว้าBbm มีผู้ชายโทรหาละกะเบิ้งแต่เวลาEbm
แมนผัวหนูโทรมาค้า
( ซ้ำ * )
** สาวG#mภูพาน เจ้างามแท้สาวBbmภูพาน
งามEbmแบบคักอ่ะหลี ต้องยกให้สาวภูพาน
สาวG#mภูพาน เจ้างามแท้สาวBbmภูพาน
อ้ายสิมอบEbmสี่ห้องหัวใจ มอบให้แต่สาวภูพาน
สาวเอ้ยG#m คนผู้งามBbm ล่ะมีแต่ใจผู้เดียวEbm
ย่างไปทางได๋ ล่ะมีแต่คนแหล่เหลียวG#m
ล่ะแมนเฮดแนวใด Bbmอ้ายสิได้ข่องเกี่ยวEbm
ได้ข่องเกี่ยว ได้ข่องเกี่ยว ได้ข่องเกี่ยวG#m
ล่ะแมนเจ้ามี Bbmคนฮ้วมซ้อนแล้วบ่ Ebm
คันบ่มี อ้ายสิให้ม่ไปขอG#m
ล่ะช่างมางามBbm ล่ะถืกใจชายคนบ่หล่อEbm
ชายคนบ่หล่อ คนบ่หล่อG#m
ละเป็นตากฮักBbm ตาแพงแท้งามงอน
อ้ายเว้าอิหลี Ebmอย่าฟ้าวได้ตัดลอน
ทรวดทรงองเอว มาเป็นตาออนซอน
ละแม่นลูกสาวไผ Gmเมือง สกลนคร
และตั้งแต่แรกพบBbm บ่ได้กินบ่ได้นอน
คิดพ้อแต่หน้าเจ้าEbm อิหลีเด้บังอร
กะส่งความฮัก ผ่านเพลงผ่านบทกลอน
ละบ่ได้เว้าG#mกลิ้งกอก แล้วก็หลอนBbmซูนคิง
สุอย่างอ้ายเฮ็ดEbmมาจากใจ มอบให้เจ้า เอวี่ติง
บ่มีสร้อยแหวนG#mเงินทอง นาฬิกาBbm บลิง บลิง
แต่ขอสัญญาEbmกับเจ้าจากใจ ว่าบักผู้ฮ้ายนั้นฮักเจ้าจริง
( ซ้ำ * , ** )
