INTRO : DE|F#m ( 4 Times )
BmC#m|F#m ( 3 Times ) D|C#m
งามDเจ้างามดั่งจันทร์ฉายประกายA
ดั่งดวงดาวBmพร่างพรายบนนภาA
พลิ้วปลิวมาD พัดพาวันวาน
ครั้งมีเจ้าC#mอยู่เคียง
ไม่มีBmบุปผาใดเทียบเทียมC#
โอ้ฮะโอ.D. กลิ่นหอมนวลC#mไม่เคยจางหาย
โอ้ฮะโอ.Bm. ดั่งดอกไม้ที่Aเคยแนบกาย
แทนใจเDมื่อจำต้องลาจากจรE
วอนให้สายC#mลมช่วยบอกลา
เมื่อข้าF#mต้องจำจากไป
* พสุธาBmแบ่งเราให้กลายเป็นสองF#m
กลับปกครองDใต้ฟ้านภาEเพียงหนึ่งF#m
สายลมพัดBmรำพึง สุดจะแสนC#mคำนึง
ใยเจ้าจึงDไม่อาจอยู่เคียงกายาE
กุหF#mลาบมอญเบ่งบานกลางไฟศึก
ถนอมกลีบละออแม้รอนราญ
แม้เปลวเพลิงโหมซัดทุกวันวาร
ยังหอมหวานแฝงฝันกลางควันไฟ
เสียF#mงสนั่นกลองดังขย่มขวัญ
นักรบเอยปรี่ประจันไม่หวั่นภัย
เหล่าทวยเทพทอดพระเนตรลงมาไกล
เห็นศึกใหญ่เดือดดาลทั่วฟ้าดิน
ข้าF#mทำศึกตัวตายไม่สะท้าน
แม้คEมดาบประหารมิหวั่นไหว
เลือดDนักรบหลั่งรินจนสิ้นใจ
แต่ศักดิ์ศรียิ่งใหญ่เกินชีวี
กุหF#mลาบมอญชูช่อแม้ไฟล้อม
เลือดEชะลอมทั่วหล้าราวมลทิน
แม้เDพลิงพัดเผาผลาญจนสิ้นจินต์
แต่กลิ่นหอมยั่วเย้านิรันดร์เอย
ห่างEไกลอยู่แห่งไหนDใจยังคงห่วง
บางครั้งBmยังช้ำในทรวง
เจ้าไม่อาF#mจรับรู้
จากEไปกายล่วงลับDเป็นเถ้าธุลี
แต่รักBmนี้ยังถวิล
สถิตC#ลงไปสู่พื้นธรณีD E F#m
โอ้.. เจ้ากุหลาบมอญD E F#m
ยังคงเป็นเจ้าเสมอ
* พสุธาBmแบ่งเราให้กลายเป็นสองF#m
กลับปกครองDใต้ฟ้านภาEเพียงหนึ่งF#m
สายลมพัดBmรำพึง สุดจะแสนC#mคำนึง
ใยเจ้าจึงDไม่อาจอยู่เคียงกายาE
พสุธาBmแบ่งเราให้ไกลออกไปหC#mมื่นแสน
กี่แว่นแคว้นDไม่อาจขวางกั้นเราได้ F#m
แม้ร่างกายBmสลาย
สิ่งสุดท้ายC#mที่ยังแทนใจ
คือรักจริงDที่ยังเบ่งบานในใจข้าE..
ไม่เสื่อมคลาย
INSTRU :
F#m|BmC#m|DEF#m
แม้ชะตาBm แบ่งเราEให้กลายเป็นสองF#m
แต่รักของเราBm
เบ่งบานC#เหมือนเช่นดั่ง
กุ.D. หลาบE.. มอญF#m
