ที่ดันไปหลงG
อาจเป็นเพราะคงAอะไรดลF#mใจ Bm
ยิ่งมองเข้าไปยิ่Emงชื่นหัวใจ A
อะไรอย่างนี้ D D7
อาจเป็นรอยยิ้มGบนหน้า
บวกGmกับเเววตาF#mอย่างนี้
ทุกBmๆ นาทีที่Emได้สบตา E
มีค่าหมื่นAล้าน
เพียงอยากจะรู้ G
ว่าใจของเธอAยังว่างใช่ไF#mหม Bm
ถ้าไม่มีใครEmหยิบยื่นหัวใจ A
ให้ฉันเถิดหนาD D7
(ให้ฉันเถิดหนา)
อ้อนวอนก็เพียงGแต่เธอ
ได้โปรดโอ้วเธอF#mเถอะนะ
