INTRO :
Em|Am|D|Em ( 2 Times )
ไอ่เEmขาจะว่ายังไง G
ก็ไม่ต้องไปสนใจ Am
เรารู้เราเป็นใคร D
ก็ช่างเขาปะไรหรอEmก
คนEmนั้นว่างั้นว่างี้ G
คนนี้ไม่ดีคนนั้นดี Am
ชั่งน่าปวดหัวน่าบัดสี D
ความดีใช่ดีจากปากคนEm
จะEmให้ถูกใจคนทั้งโลกG
คงเป็นไปไม่ได้หรอกAm
ดั่งคนรุ่นเก่าเขาบอกD
สิบคนสิบเอ็ดหัวใจ Em
* อนิจCจัง อนัตตา Em
ทุกคนล้วนแก่ชราD
ตายไปเหมือนกันทุกคนEm
ไม่มีใครใหญ่กว่าโลงC
ไม่มีใครโกงความตายได้ D
งั้นตัวเราเป็นใคร
ใยเล่าให้ใครมาตัดสินEm
เงินCทองชื่อเสียงก็แค่ชั่วคราว
แต่คDวามดีที่ทำนั้นจะอยู่ยืนยาว
อย่าEmมัวแต่โลภ อย่ามัวแต่หลง
อย่ามัวแต่มัวเมา เวลาหมด
แม่งนั่งเศร้า จะเอาคืนยังไง
คนCเราต้องตายมันคือเรื่องจริง
ไม่มีDอำนาจบารมี เหนือสรรพสิ่ง
อย่าEmมัวแต่พูด อย่ามัวแต่อ้าง
พรุ่งนี้ยังมีเสมอ สุดท้ายมึงอาจได้เจอ
ไม่ช้าความตายนี่แหละ คือเรื่องจริง B
INSTRU : Em|D|Em|Em
Am|D|Em|Em
* อนิจCจัง อนัตตา Em
ทุกคนล้วนแก่ชราD
ตายไปเหมือนกันทุกคนEm
ไม่มีใครใหญ่กว่าโลงC
ไม่มีใครโกงความตายได้ D
งั้นตัวเราเป็นใคร
ใยเล่าให้ใครมาตัดสินEm
(อัตตาหิ วิ-ริ-เย นะ ทุก-ขะ-มัจ-เจ-ติ)
* อนิจจัง อนัตตา C
ทุกคนล้วนแก่ชราD
ตายไปเหมือนกันทุกคนEm
ไม่มีใครใหญ่กว่าโลงC
ไม่มีใครโกงความตายได้ D
งั้นตัวเราเป็นใคร
ใยเล่าให้ใครมาตัดสินEm
(มึงเป็นใคร มึงเป็นใคร
มึงเป็นใคร มึงเป็นใคร)
INSTRU : Em|Em
ไอ่เEmขาจะว่ายังไง G
ก็ไม่ต้องไปสนใจ Am
ความสุขของเราอยู่ที่ไหนD
อยู่ที่หัวใจหรือคำคนEm
จะให้ถูกใจคนทั้งโลกG
คงเป็นไปไม่ได้หรอกAm
ดังคำคนเขาบอก D
หนึ่งคนยังมีสองใจ Em
ไอ่เขาจะว่ายังไง G
ก็ไม่ต้องไปสนใจ Am
ความสุขของเราอยู่ที่ไหนD
อยู่ที่หัวใจหรือคำคนEm..
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ทุกคนล้วนแก่ชรา
ตายไปเหมือนกันทุกคน
ไม่มีใครใหญ่กว่าโลง
ไม่มีใครโกงความตายได้
งั้นตัวตนเราเป็นใคร
ใยต้องให้ใครมาตัดสิน