INTRO : Am ( 4 Times )
ลมAmพัดทุ่งหญ้าไหวCเอน
เมฆGนำลมห่มฟ้าAm
ดวงตะวันแหวกม่านเCมฆมา
ป่าGสนปลิวไสวAm
ข้าล้มFตัวลงบนพื้นAmดินกว้างใหญ่
กองGไฟคือผ้าห่มAm
ครั้งCหนึ่งนั้นข้าคือGสายลม
ข้าคือคนเสรี Am
เผื่อAmลำนำโคลงนั้นC
พาGย้อนคืนวันเก่าAm
ย้ำน้ำคำเถื่อนทำCลำเนา
ในวันGที่เรายังไม่เดียงAmสา
จนFวันที่ท่านอ่านถ้อยAmแถลง
แสดงGเจตจำนงAmค์ท่านมา
เราCจึงรู้ในเจตGนา
ความคิดท่านเรานั้นต่างAmกัน
INSTRU : Am|C|G|Am
Am|C|G|G
ตัวท่านAmทำงานหาเงินC
ส่วนเราGทำงานหากินAm
เราไม่สะสมเกินCเรากิน
ท่านGว่าเราเกียจคร้านAm
ชีวิFตเราไม่มีตารางAmเวลา
นาGฬิกาเราคือจักรAmวาล
ส่วนเวลCาท่านเป็นเงินGเป็นงาน
ลูกหลานท่านจึงเหน็ดAmเหนื่อย
และกระโจมAmของเราก็คือCบ้าน
เปลี่ยนตามGฤดูกาลเคลื่อนไหวAm
มีแสงแดดสายลมผ่านCร่างไป
เด็กGๆ เราสุขภาพดี Am
แต่บ้านFเรือนท่านสร้างโตใAmหญ่
หายGใจในอาAmกาศตาย
เครื่องCจักรกลสร้างสายGลมร้าย
ท่านจึงGไม่วายต้องเจ็บAmป่วย
INSTRU : Am|C|G|Am
Am|C|G|G
ท่านตายAmแล้วไปสวรรค์C
เราตายGเราอยู่ในนี้ Am
อยู่ในผืนดินในเถ้าCธุลี
ในวGงปีเปลือกไม้ Am
อยู่ในFประกายของใบสAmน
ในสGายลมผ่านหุบAmเขา
ความตายCท่านยิ่งใหญ่และโศกGเศร้า
ความตายของเราเป็นธรรมAmดา
ท่านพิพFาทกันเพราะความAmรู้
ต่อGสู้กันด้วยอักAmษร
เราพิพCาทกันเราไม่ซัGบซ้อน
ตื่นนอนมาเราก็ลืมAm
ความรู้ท่FานยากและมีมากมAmาย
ความรู้เGราง่ายและมีน้Amอย
ผู้เฒ่าCของเราความรู้ยัGงด้อย
กว่าเด็กน้อยของท่านอีกใช่ไหมAm
ดังนั้นFถ้อยคำที่ท่านAmเอ่ยถาม
เราGจึงมิอาจAmเข้าใจ
แผ่นดินCผืนฟ้าราคาGเท่าใด
ไม่เคยเข้าใจได้เลยAm
ก็ผืนFฟ้ากว้างลำธารAmใส
ใครGเล่าเป็นเจ้าของAm
สายลมCพัดไกวผู้ใดคGรอบครอง
ท่านจับจองได้โดยสิ่งใด Am
ผืนFดินกลัวท่านกระAmหาย
จึงได้มอบGสายน้ำลำธารAmใส
ผืนCดินยังมอบความอบGอุ่นให้
ท่านยังต้องการสิ่งใดกัAmนอีก
INSTRU : Am|C|G|Am
Am|C|G|G
F|Am|G|Am
C|G|GG
เราFเป็นแค่เพียงAmคนป่า
ที่ท่านว่าGพวกเราล้าหลังAm
ไม่มีโCรงเรียนไม่มีโGรงธรรม
ไม่มีที่ท่องจำหรือAmพร่ำสอน
ด้วยบทเรียนFของเราไม่มีตัAmวอักษร
ความGรู้เราไม่มีชื่Amอเรียกขาน
เราCเรียนรู้ในฤดูGกาล
เราเรียนรู้ตามป่าAmดงไพร
กับเสียงFใบไม้กระทบAmหยาดฝน
เสียงGต้นกล้างอกAmโผล่ดิน
เสียงCตีปีกแมลงGโบยบิน
เสียงสายธารที่รินAmหลั่งไพร
เราจึงไม่ต้AmองการแสงไฟจCากท่าน
เพราะเรามีดGวงจันทร์ส่องแสงAm
เราไม่ต้องการปืนไฟร้Cายแรง
ยิงควายGคราวหมื่นคราวล้านAm
เพราะเราจะฆ่าFพวกควายก็เพื่อAmประทัง
แต่ท่านGฆ่ามันเพื่อราAmคา
คนฆ่าCไม่กิน คนกินGไม่ฆ่า
สัตว์ป่าจะเหลืออะไร Am
ความFเชื่อเราที่สืบAmมา
ดิน น้ำG ลม ฟ้า สัตว์ทั้งAmผอง
ดอกไม้เCหลืองแดง แมลงGร่ำร้อง
ล้วนเป็นพี่น้องของเราAm
แต่ท่านFไถดินดัดต้นAmไม้
ย้ายGลำน้ำถากป่าAmเขา
ขนCย้ายดิน ระเบิดGภูเขา
เผาเป็นเถ้าถ่านAm
จนข้านึกFถึงคำผู้เฒ่าAmเล่าขาน
ในนิGทานที่ข้าเคยAmได้ยิน
ถ้าสิ่งCอันใดเกิดขึ้นGกับผืนดิน
สิ่งนั้นย่อมเกิดกับเราAm
สิ่งCอันใดเกิดขึ้นGกับผืนดิน
สิ่งนั้นย่อมเกิดกับเราAm
INSTRU : Am|C|G|Am
Am|C|G|G
( 2 Times )
ความจริงAmสิ่งที่ท่านเพียรหาC
เราก็มีGกันมาแต่กาลAmก่อน
เรามีค่ำคืนให้หCลับนอน
แดดร้อนGให้ดอกไม้บานAm
มีดFวงดาวพราวAmกระจ่าง
นำทางGให้ฉันและเธอAm
มีสิ่Cงนึงเพื่อสิ่งหนึ่งGเสมอ
ไม่มีสิ่งใดที่ไร้เหตุผลAm
มีสิ่Cงนึงเพื่อสิ่งหนึ่งGเสมอ
ไม่มีสิ่งใดที่Amไร้เหตุผลAm
มีสิ่Cงนึงเพื่อสิ่งหนึ่งGเสมอ
ลมAmพัดทุ่งหญ้าไหวCเอน
เมฆGนำลมห่มฟ้าAm
ดวงตะวันแหวกม่านCเมฆมา
ป่าGสนปลิวไสวAm
ข้าล้มFตัวลงบนพื้นAmดินกว้างใหญ่
กองGไฟคือผ้าห่มAm
ครั้งCหนึ่งนั้นข้าคือGสายลม
ข้าคือคนเสรี Am
ครั้งCหนึ่งนั้นข้าคือGสายลม
ข้าคือคนเสรี Am
ครั้งCหนึ่งนั้นข้าคือGสายลม
ข้าเคยเป็นคนเสรี Am
INSTRU : Am
