INTRO : G|D|Em|C
รอยGยิ้มที่เธอให้มาD
คงเป็นเหมือนกับยาEm
ช่วยรักษาC ความรู้สึCmกบอบช้ำG
และตอนที่เรากอดกันD
ทุกความผูกพันEm
คงทำใจฉันCจดจำมันไปอย่างช้าGๆ
แล้ววันนึงเธอก็หายD
และฉันยังจมกับควาEmมรัก
ไม่นานCนักใจฉันก็คงสลายEm
กอดนั้นที่ไม่มีขายD
ยิ่งกลับทำฉันไม่สบายC
อาจยังไม่ถึงตาย
แต่เหมือนร่างกายมันยังต้องการ
* เธอGทำฉันไม่มีแรงD
กลายเป็นคนลงแดงEm
ยังไม่อาจหาCอะไรมาแทนที่เธอ
ตอนนี้.G. ทุกครั้งที่คิดถึงกันD
ทำฉันเจ็บปวดทุกที Em
เธอคิดว่าเลิกCก็ดี
แต่ฉันยังเสพติดมัน
INSTRU : G|D|Em|C
อยู่ๆ เตียGงมันก็รู้สึกกว้าง
ทุกอย่างมันก็รู้สึกเงียบ
เผลอทีไรหัDนไปมองข้างๆ
แต่ก็ไม่มีใครมาเรียก
ฤทธิ์ของเธอEmมันคงแรงมากๆ
คงไม่อาจเอาอะไรมาเทียบ
จุมพิตเธอCฉันก็ทำไม่ได้
ร้องไห้รอเธอกลับมาเนี่ย
เพราะตอนจะนอนGเราเคยได้กอด
คำหวานที่หยอดก่อนเราได้กิน
ทุกที่ๆD เราได้ผ่าน
มีเธอเคียงข้างให้ซบให้พิง
ยังคิดEmถึงมันตลอด
พยายามจะบอกตัวเองให้ชิน
แต่ฉันCจุกจนหายใจไม่ออก
เพราะใจยังหลอกว่ามันไม่จริงG
แล้ววันนึงเธอก็หายD
และฉันยังจมกับควาEmมรัก
ไม่นานCนักใจฉันก็คงสลายEm
กอดนั้นที่ไม่มีขายD
ยิ่งกลับทำฉันไม่สบายC
อาจยังไม่ถึงตาย
แต่เหมือนร่างกายมันยังต้องการ
* เธอGทำฉันไม่มีแรง D
กลายเป็นคนลงแดงEm
ยังไม่อาจหาCอะไรมาแทนที่เธอ
ตอนนี้.G. ทุกครั้งที่คิดถึงกันD
ทำฉันเจ็บปวดทุกที Em
เธอคิดว่าเลิกCก็ดี
แต่ฉันยังเสพติดมัน
* เธอGทำฉันไม่มีแรงD
กลายเป็นคนลงแดงEm
ยังไม่อาจหาCอะไรมาแทนCmที่เธอ
ตอนนี้.G. ทุกครั้งที่คิดถึงกันD
ทำฉันเจ็บปวดทุกที Em
เธอคิดว่าเลิกCก็ดี
แต่ฉันยังเสพติดมัน
