ผู้บ่าวขอนแก่นC ฮักไผเพิ่ลกะจริงใจ Am
บ่เคยตั๋วไผ Fนั้นคือผู้บ่าวบึงกาฬG
เว่าม่วนแท้น่อC ผู้บ่าวทางมุกดาหารAm
ช่างเป็นตาฮักปานนั้นF
มักแล้วเด้อนั้นG ผู้บ่าสารครามC
ผู้บ่าวร้อยเอ็ดC น่าฮักบ่มีไผท่อAm
ศรีสะเกษนี้น้อF มักได้บ่คนไทยคือGกัน
นอนหลอนเบิ่ดCคืน ผู้บ่าวยโสธรตัวนั้นAm
ฮักกันดีกว่าชั่งกันF เน๊าะอ้ายเน๊าะG ผู้บ่าวไทเCลย
บ่าวกาฬสินธุ์C กะมีแต่คนหล่อAm ๆ
สุรินทร์นี้น่อF มีแต่ผู้บ่าวกะเทยG
หยอกเล่น ซื่อ Cๆ มักคือเก่าละเด้ออ้ายเอยAm
บ่งามดอกอยากหยอกเฉย Fๆ
มักแล้วมักเลยG ผู้บ่าวอุบลC
ผู้บ่าวหนองคายCมีแต่คนน่าตาดี Amๆ
อุดรธานี Fกะมีแต่คนน่าสนG
มักเด้อมักหลายC ฮักอ้ายผู้บ่าวสกลAm
นครพนม กะมักเบิ่ดสุคนF
ถึงหน้าสิคือโจรG แต่มักเบิ่ดหัวCใจ
อำนาจเจริญC ขอเอิ้นที่รักได้บ่Am
ชัยภูมิกะขอF ขอได้บ่ ขอเฟส ขอGไลน์
โคราชบ้านCเอง รักกันไม่ต้องเกรงใจใAmคร
ทั้งเบิ่ดก้อยห้องหัวใจ F
ขอมอบให้อ้ายG บ่าวบุรีรัCมย์
หนองบัวลำCภู สุ่มนี้เจ้าชู้กว่าAmไผ
แต่กะมักเบิ่ดFใจ อยากได้อ้ายGมาเป็นคู่Cครอง
น้องบ่ได้หลายCใจ
แต่อยากให้อ้ายนั้นเหลียวAmมอง
คั่นอ้ายบ่มีเจ้าของF
อยากให้อ้ายลองG ลองมาฮักCกัน