ฉันCเดินทางG/B มาจากขอบAmฟ้า ที่แสนGไกล
เดินFทางมายาวEmไกล มาเพื่อให้ DmอภัยเGธอ
หากCที่ตรงนั้นG/BยังพอมีความหวังAmก็ขอให้ตัวGฉัน
ได้หFว่านเมล็ดEmพันธุ์แห่งความรักDmนั้นให้กับเธอG
เพื่อCให้เธอรู้G/B ว่าที่ตรงนั้นAmยังมีฉันขับGขาน
ท่ามFกลางไฟสงEmคราม จะมีดDmอกไม้งอกGงาม
กลางเปลวFเพลิง Em Dm C
INSTRU : F|Em|G|G
พรุสัCญญาณกระจ่างฟ้าG/B
เด็กน้อยAmยิ้มร่า ปรบGมือตาม
ด้วยเสียงF คำรามEmปืน แล้วเด็กน้อยDmคนนั้นก็ตาย G
ความCกลัวในใจทหารG/B ดั่งหมอกAmหนา ยามค่ำGคืน
เด็กน้อยF ออกมาEmยืน จึงถูกคิดDmว่าเป็นศัตรู G
อีกทาCรกน้อย ท่ามกลางG/Bเปลวไฟ
ถูกมัดAmไว้ กับซากGเรือ
ทหารF เข้าไปช่วยEmเหลือ
จึงระเบิดDmตาย ไปพร้อมGกัน
เมื่อความCชิงชัง เกิดขึ้นมาG/Bภายในใจ
ความไว้ใAmจ.. ก็ไม่มีG
ทารกน้อยF หนึ่งขวบEmปี
ยังถูกใช้เDmป็นกลอุบาย G
มองCทางนั้น เธอเห็นG/Bนั่นไหม
น้องAmชาย จูงพี่ชGายมา
พี่นั่งFล้อไม้ ถูกยิงEmที่ขา
จูงDmกันมา ขอน้ำGกิน
ไม่มีCน้ำ ไม่มีอG/Bาหาร แม่Amจ๋า หนูหิวGจังเลย
หลับFตาลง เถิดลูกEmเอ๋ย หลับไปใDmห้ชั่วนิรันดร์G
สิ่งCใดหนอ สิ่งใดกัG/Bนที่ ผลักดันAmเรามาถึงจุดGนี้
ไอคนFนั้น เจ้าคนEmนี้ หรือความDmโกรธแค้นในGใจ
หยุดFก่อน.. เพื่อนEmเอ๋ย.. ศัตรูขDmองเราไม่ใช่เCขา
หยุดFก่อน.. เพื่อนEmเอ่ย..
ศัตรูขDmองเรา.. Gไม่ใช่มนุษย์คนใด
INSTRU : F|Em|Dm|C
F|Em|G|G
เพราะศัตรู.F. ที่แท้จEmริง
ของเราDm คือความโกรธCแค้น
คือศัตรู.F. ที่แท้จEmริงของพวกDmเรา G
จะไม่ต่อF.. ลมหายใจ..Em
ของสงครามDm ด้วยความโกรธCแค้น
จะไม่รับFเอาความโกรธEmแค้น
ไม่ส่งDmต่อความเกลียดGชัง
ในยามใดเพลิงCไฟ ท่วG/Bมฟ้า
ไปทุกAmทิศ ในจักรGวาล
ยามนั้นFขอให้เธอเรียกEmขาน
เอ่ยนามDmความรักแห่งฉันG
อย่าไปมัวCกังวล เพียงพรุ่งนี้G/Bเช้า
มัวเศร้าAmใจ เรื่องเมื่อGวาน
สิ่งนั้นFมันจะกั้นEmขวาง
จนเธอDmพลาดความงดGงาม
ของเวลานี้..C ที่ตรงนี้..G/B ขณะนี้ใAmนห้วงเวลาG
เพราะฉันFไม่ได้กำEmลังจะมา ฉันDmไม่ได้กำลังGจะไป
ฉันอยู่ตรงนี้..C ขณะนี้..G/B
เพียงแค่เท่านี้ที่AmบอกกับเธอG
รักFฉัน.. ได้ไหมEmเธอ วินาDmทีนี้ เท่าGนั้น
เหมือนดั่งที่มารCดา รักถนอมG/Bบุตร
ด้วยชีวิAmต เยี่ยงไร G
หากเราFฝึกให้มีใEmจ
ต่อคนDmทั้งปวงได้อย่างนั้นG
เริ่มจากการรักC คนที่เรารักG/B
ไปจนถึงรักAmแม้คนที่ชัง G
จนกล้าที่จะรักF แม้คนที่มุ่งEmหวัง
ทำร้ายDmตัวเราได้อย่างนี้ G
ผู้ที่มีรักC คือผู้เข้มแข็งG/B
ผู้เข้มแข็งAmคือไม่มีความGกลัว
ผู้ที่FยังมีความEmกลัว
ไม่อาจDm มีความรักGและให้อภัย
INSTRU : F|G
ถึงแม้ว่ารักF มันจะยากCเย็น
เกลียดDmชังมันจะง่ายEmดาย
แต่ในลมFหายใจสุดท้ายC
เธอจGะตาย.. พร้อมสิ่งใด
ฉันCเดินทางG/B มาจากขอบAmฟ้า ที่แสนGไกล
เดินFทางมายาวEmไกล มาเพื่อให้ DmอภัยเGธอ
หากCที่ตรงนั้นG/BยังพอมีความหวังAmก็ขอให้ตัวGฉัน
ได้หFว่านเมล็ดEmพันธุ์แห่งความรักDmนั้นให้กับเธอG
เพื่อCให้เธอรู้G/B ว่าที่ตรงนั้นAmยังมีฉันขับGขาน
ที่กFลางไฟสงEmคราม จะมีดDmอกไม้งอกGงาม
ก็เพียงแค่เราFลองมองกันและCกัน
ด้วยความDmสัมพันธ์อันแท้จEmริง
ฉันFดำรงอยู่ในตัวCเธอ เธอDmดำรงอยู่ในตัวEmฉัน
เมื่อเธอทุกFข์ ฉันนั้นจึงทุกCข์ เราสุขอยู่ในกันG..
เพราะเราต่างF เป็นส่วนหนึ่งของกันGและกัน
โปรดเรียกขานฉันด้วยนามอันแท้จริง
INSTRU : C|G/B |Am|G
เพราะเราต่างFเป็นส่วนหนึ่งของกันGและกัน
โปรดเรียกขานฉันด้วยนามอันแท้จริง
INSTRU : F|Em|G|G|C
