* นี่ฉันเองBb.. คนนี้ นี่ฉันเองGmคนเดิมที่ยังรักเธอ
นี่ฉันรอEbที่จะได้เจอ ยังรอDmที่จะพบเธอ
ไม่ว่Cmานานแค่ไหนF
** นี่ฉันเองBb.. คนนี้ นี่ฉันเองGmเธอยังจำกันได้รึเปล่า
นี่ฉันรอEbที่จะได้ข่าว ยังพอDmรู้ถึงเรื่องราว
นี่ฉัCmนเองคนนี้ F
ฉันไม่รู้เBbธอจะขำ หรือขยำมันทิ้งไป
แทบไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะได้อ่านมันหรือไม่
ที่กลัวGmยิ่งกว่านั้นแต่ก็ยังจะฝืนใจ
คือกลัวเธออ่านแล้วจำไม่ได้ว่าฉันคือใคร
สวัสEbดีนะ ยังสบายดีรึเปล่า
จะได้ยินDmข่าวคราวก็ตอนที่เพื่อนเธอบอกกล่าว
ฉันฝากCmจดหมายนี่ ผ่านเพื่อนของเธอไป
อย่าFเพิ่งตกใจ จะเล่าให้ฟังว่าฉันเป็นใคร
วันนั้นBbเป็นวาไทน์เธอได้ดอกไม้จนเต็มมือ
แต่ฉันหลบอยู่หลังเสา ยืนมองเป็นไอ้บื้อ
ตอนGmเธอสบตาฉันเอาแต่ยืนแข็งทื่อ
เธอยิ้มแล้วจากไป เลยไม่ได้ให้ดอกไม้ในมือ
ฉันเก็บEbมันใส่สมุด ทับมันมาหลายปี
จนมันแห้งDmติดกระดาษและเอาใส่จดหมายไปด้วย
ถึงบางใบมัCmนอาจจะหลุด แต่อย่างน้อยในที่สุด
มันก็ถึงFมือเธอ คนที่ฉันรักมาเสมอ
( ซ้ำ * , ** )
ตอนBbมหาลัยไม่รู้เธอจำได้ไหม
สารภาพตรงนี้เลยฉันสอบเข้าเพราะตามเธอไป
เราทักGmกันในโรงอาหาร และงานมหาลัย
เธอยิ้มตามมารยาทเพราะฉันก็เหมือนคนอื่นไกล
หลังEbจบการศึกษา ต่างคนก็แยกย้าย
บางคนDmติดต่อได้ บางคนก็เงียบหาย
และหลังจากงานCmเลี้ยงรุ่น ที่ผ่านมาเมื่อปีกลาย
ฉันตัดสินใจเFขียนจดหมายฉบับแรกและคงสุดท้าย
ยินBbดีด้วยนะ
เพิ่งรู้ว่าเธอจะแต่งงาน ปลายปีนี้และ
หวังGmว่าคงจะเชิญฉันไปเป็นสักขีพยาน
ถ้าเธอไม่รังเกียจฉันอยากจะไปยินดีในงาน
และEb ขอโทษที่ส่งจดหมายไป
ถ้าไม่บอกDmให้เธอรู้ชีวิตนี้คงเสียใจ
แค่เห็นCmเธอมีความสุขคือสิ่งเดียวที่ฉันต้องการ
ลงท้ายFด้วย ปล.ว่ารักและห่วงตลอดกาล
ไม่รู้Ebว่าเธอจำได้ไหม..Ebm
กับเรื่องราวDmของเราคราวนั้นG7
แต่ฉัCmนยังจดจำวันเหล่านั้นได้ดี F
และยังคิดถึง
( ซ้ำ * , ** )
