INTRO : C
ให้เพลงนี้แทนในวันที่ฉันCตาย
จะไกลเท่าไรก็ไปกับเธอ
ยังคงเดินทางCถึงแม้ว่ามันจะไกล
แค่ทางที่เลือกเองเท่านั้นที่กูจะไป
ต่อให้จะยากDหนักหนาEm
ไม่เคยเดินบนขาใคร และตั๋วที่ตีมาแม่งมีแต่ขาไป
กูไDม่เคยยอมCถ้ายังไม่ลองพยามดู
จะบินได้ไงถ้ายังไม่ลองทยานดู
คงDมีแค่ประสบการEmณ์ ที่แม่งจะเป็นอาจารย์กู
และมีแค่ยมบาลที่แม่งจะได้วิญญาณกู
กลาDงหัวใจกูCสักคำว่าพ่อแม่
และเขาจะต้องไม่เหนื่อยถึงแม้ว่ากูจะร่อแร่
กูจDะไม่ยอมตายEmถึงหมอจะบอกไม่รอดแน่
กูยอมทำทุกอย่างยกเว้นเป็นคนที่ท้อแท้
ไม่อาจจะหนีคDวามจริงCว่าความจนมันบังคับ
ตอนเด็กไม่เคยมีกุ้งมีปูในสำรับ
ถ้าDเพลงมันคือชีวิตEmก็อยากจะเล่าให้ฟังครับ
ไม่อยากชนะใครหรือให้พวกมึงมาคำนับ
นี่ก็Dแค่อีกเพลงCอีกไรห์มอีกคำรบ
หน้าที่ลูกผู้ชายชาตินี้กูทำครบ
และDสิ่งที่กูรักEmแม่งไม่เคยมีวันลด
ยังไงกูก็จะทำถึงชีวิตแม่งจะรันทด
เคยDผ่านช่วงที่ประหยัดC เอาธนบัตรไปทำเพลง
แล้วนับเศษเหรียญไปซื้อมาม่ามาทำเอง
ต้มDแดกแม่งทุกวันEmถึงแม้รสชาติจะจำเจ
แค่ฝันกูเป็นจริง แค่กูแม่งได้ Run เอง
ยังDเดินต่อไปแCบกครอบครัวไว้บนบ่า
ใครบอกว่าดันทุรังกูจะเรียกอุตสาหะ
ถึงDใครจะไม่ให้ไปกูEmจะถือวิสาสะ
เป้าหมายอยู่ที่ไหนจะซัดแม่งให้สาหัส
ยังDแบกขึ้นบ่าCทั้งศรัทธาและความหวัง
ถึงแม้ว่ามันจะหนักไม่มีอะไรมาดามหลัง
ถึงDใครจะว่ายังไงกูEmก็จะเดินในทางฉัน
ยังแบกทุกอย่างเอาไว้และก้าวเดินในทางฝัน D
* เหนื่อCยนะ.. แต่ไม่ว่าเจอเท่าไหร่Dก็ทนไEmหว
ยังให้เธอทั้งDหมดของหัวCใจ
ยังทุ่มเททุกอย่างDเพื่อเธอEm.. D
เหนื่อยCนะ.. แต่ไม่ว่าไกลเท่าไหร่Dก็เดินไEmหว
ยังให้เธอทั้งหมดDของหัวCใจ
ยังทุ่มเททุกอย่างDเพื่อเธอEm.. D
ไม่ว่าCเจอมาเท่าไหร่ก็ยังผ่านมาได้ถึงตรงนี้ D
และต้องEmเจออีกเท่าไหร่ ไม่อาจหยุดความฝันที่ฉันมี D
แบกCด้วยความรักและเชื่อสักวันมันจะต้องดี D
ไม่เEmคยหมดหวังเพราะมันสำคัญและฉันต้องมี
มีคDนแม่งบอกให้พอCให้พอมึงพอเถอะ
กูแบกคนตั้งกี่คนไอ้สัตว์กระดอเหอะ
มึงDจะไปรู้อะไรแEmค่เสื้อผ้ายังไม่ยอมเปรอะ
ครอบครัวมึงยังลำบากไอ้สัตว์มึงยอมเออะ
ก็รู้Dว่าฝันสูงCถ้าตกลงมาล่ะน่าดู
กูก็จะปีนขึ้นไปกูจะกำหนดชะตากู
เพราDะว่าแม่งไม่มีใครEmสำคัญเท่าคนที่บ้านกู
จะให้กูเลิกทำมึงก็ต้องกล้ามาฆ่ากู
ไม่ใDช่แค่ได้ฟังCแต่มึงต้องได้กำลังใจ
กูยอมเสียเหงื่อเพื่อให้มึงได้พลังไป
กูมีDหน้าที่จุEmดฝันและเติมไฟ
ในยุคที่เพื่อนบ้านแม่งนำห่างเจริญไกล
เราDไปไม่ถึงไหนCเพราะพวกแม่งเอาแต่โกงกิน
กูก็เสียภาษีให้พวกแม่งแย่งขโมยชิง
กูแDม่งแค่ศิลปินEmที่อยากจะพามึงโบยบิน
อย่ามัวแต่เอาน้ำตาของคนที่บ้านมาโรยริน
มึงDควรจะอดทนCตั้งตนเป็นเสาหลัก
เลิกเสพเลิกขายอย่ารอให้เขาจับ
เลิกDซิ่งบนท้องถนนEmให้รถมันชนให้เขาหลับ
อย่ารอจนชนคนตายยังมีบ้านให้เขากลับ
เขาDอาจจะแบกCความหวังของใครไว้
อารมณ์ของคนมีลูกแค่คนเดียวเข้าใจมั้ย
เขาDอาจจะแบกEmความฝันใดใดไว้
อาจเป็นเสาหลักของบ้านหาเงินให้ใครใช้
และDนี่ก็เป็นCสิ่งที่กูแม่งอยากทำ
ในวันที่เยาวชนกับคนทำงานยังอยากฟัง
ปลุกDใจเตือนสติคืEmอสิ่งที่กูแม่งตรากตรำ
จงเชื่อมั่นในตัวเองและยังคงเชื่อในบาปกรรม
และDที่กูอยากแบกCเพราะยังไม่ถึงวัยที่อยากวาง
กูยังคงมีกำลังให้ทำให้ถางให้ถากทาง
เผื่อDวันที่ลูกที่หลานEmมันอยากจะทำมันอยากตาม
กูเลยต้องลุยขวากหนามไม่ให้ไปตำไปบาดมันD
( ซ้ำ * )
** ให้ลูDกให้หลานมันดูไCม่ต้องไปเรียนรู้จากใคร
ให้สิ่งที่ทำเป็นครูในวันที่กูนั้นจากไป
มึงควรจะหัดDลำบากบ้างEmถ้ามีฝันอย่านั่งรอ
นี่ไม่ใช่เสียงจากลำคอ นี่เสียงที่ออกมาจากใจ
( ซ้ำ ** ) Till End
