INTRO : Gm|Gm
* อยากGmให้เธอได้ปล่อย
ให้ฉันได้มีอากาศหายใจไม่ไหวแล้ว
โลกของเธอมันไม่เลวร้าย
แต่เปลี่ยนทั้งหมดเพื่อเธอมันคงไม่ไหว
ไม่เอาอีกแล้วไม่อยากเจอ ไม่เอาอีกแล้วไม่เอาไม่เอา
ไม่เอาอีกแล้วไม่อยากเจอ ไม่เอาอีกแล้วไม่เอาไม่เอา
เพราะบทละครGmมันเริ่มจะเศร้า เวลาเธอเฝ้าแต่โทรตาม
ไม่มีเวลาให้พักซักนิด ก็เซ้าและซี้น่ารำคาญ
ให้พูดตรงๆ ไอ้ผมคงผิด นับ 1 ไปจนถึง 10
เหมือนออกซิเจนกำลังจะหมด
เพราะเธอแม่งส่งแต่โทรจิต
ก็ลองพินิจGmดู พิจารณา ถึงช่องว่างให้ห่างกันบ้าง
ช่องแชทอันที่ล่าสุด ก็ถามถามตั้งแต่บนยันล่าง
โอ้.. วิงเวียนตาลายคล้ายจะเป็นลม
อากาศเริ่มไม่พอ ขอพื้นที่หน่อย หัวใจจะซน
แรกเรียนGmรู้ที่จะลองรัก
คงต้องยอมรับว่าเธอมารยักษ์ชัดๆเลย
คำพูดเธอหักอกใคร ๆ
ล้มเหลวเรียงรายไม่มีใครทันนับ
ช่วยบอกสักคำเมื่อไหร่จะหยุดพัก
ขอทีเถอะอยากจะหลุดพ้น
อย่าหักหลังกันถ้าหากว่ายังรัก
ภาพอดีตวันวานจะไม่ถูกลบ
ช่วยปลดปล่อยปลอกคอGmนี้สักที
มันขาดอากาศ ช่วยมองทางนี้
ฉันต้องการอิสระภาพ รบกวนได้ยินกันบ้าง
ไม่มีอะไรมาก ขอแค่เพียงความเห็นใจ
ทิ่มแทงซ้ำเติมแค่ไหนก็ไม่ว่า
หากแต่รั้งกันไว้ไอ้ฉันก็ไม่ไหว
ดูให้ดีว่าใครกันแน่ไม่เข้าท่า
เป็นที่ฉันหรือเธอที่ควรจะแก้ไข
เลิกเอาโน่นเอานี่มาลองใช้
เธอมายัดเยียด จนเครียดเครียดเครียด
แล้วไม่มีชีวิตที่มันอยากออกไปใช้
แล้วมันก็ดักดานเป็นคนโง่
มันยาวนานเป็นลูกโซ่
ลองบอกมาสักนิดอะไรที่คิดว่าโต
แค่จะออกไปหาเพื่อนอะไรก็จิกก็โทร
ไอ้นั่Gmนก็ no ไอ้นี่ก็ no
everything you no no no no
ตามใจจนเพื่อนหายพอแล้วกูจะ say no no no
เป็นนางฟ้า แป๊บ แป๊บ แป๊บ มาร again
เสียงปีศาจ come back เหมือนเสียง siren
แอ๊ะ แล้วทำไมวะ ทำไมไม่ใจเย็น
ต่อGmไป ไม่มี จากนี้ ฉันยอม
จบ ๆ กันไป สักที ไอ้ฉันเองก็พร้อม
บาดแผลข้างในใจนั้นลึกไป
ช้ำเลือดช้ำหนองไม่มี มีผลอะไรต่อใจของเธอ
และไม่ต้องบอกหรอก
เพราะภาพมันฟ้องอย่ามาแหลอีกต่อไป
โอ้ยGm.. แม่งโคตรจะเซ็ง โยนประเด็นจะปล่อยแขน
ชี้นกไม่เป็นนกหาว่าเราเป็นขุนแผน
ที่เราปกติแต่ดันหาว่าเราแถ แหงดิ
ทั้งที่เธอผิด นิดๆ ก็อ้างจะถอดแหวน ไรวะ
เธอGmบีบฉันซะจนหายใจไม่ออก
ไม่กลับไปหลอกคืนนี้
โลกไม่ได้สวยเหมือนที่เธอคิดหรอก
หยุดหลอกตัวเองเถอะคนดี
ให้ฉันได้มีได้มีอากาศหายใจ
ถ้าเธอยังเป็นอยู่อย่างนี้แล้วฉันจะทำเช่นไร
ให้ฉันได้มีได้มีอากาศหายใจ
ถ้าเธอยังเป็นอยู่อย่างนี้แล้วฉันจะทำเช่นไร
( ซ้ำ * )
