INTRO : Bm|A|G|A
Bm|A|G|D|Bm|A|G|A
Bm|Bm|Bm|Bm
คนBmตอแหลจะแม้นเฮ็ดAได้ทุกอย่าง
หาแต่แนวGมาอ้างหาแต่แนวDมาเว้าใส่
คนBmตอแหลเฮ็ดผิดจั่งได๋กAะมีทางไป
ย้อนสมองGมันไวกว่าชาวบ้านDเขา
มักBmมาเฮ็ดให้เฮามีคAวามหวัง
แต่สุGดท้ายเขากะบ่เอาD
โอ้ยBmห่ารากโอ้ยขี้ข้Aาเขา
พ้อแล้วGเฮาพ้อคนตอAแหล
* แถไEmด้ทุกอย่างอ้างได้ทุF#mกเรื่อง
จั่งแม่นGมันคักเนาะห่าขั่วAมึง..
** คนGตอแหลแถจนAขี้ข้างเหลิ่น
เฮ็ดF#mปานเพิ่นบ่มีความผิดBm
คนGตอแหลเตือนไว้อAย่าไปใกล้ชิด
มันF#mสิเป็นพิษเป็นภัยBm
คันGมันได้ตอแหล Aมันบ่สนดอกF#mว่าไผเป็นไผ Bm
เตือนGกันให้ระวังไว้ A เด้อ..F# (อันตรายAตอแหล) Bm
คนBmตอแหลบ่สนดอกว่าสิเป็นไผ
มันเฮ็ดAทุกอย่างจนกว่ามันจะพอใจ
นำBmบ่ทันเห็นแต่ขี้ดินไหง่
กว่าAจะรู้ตัวมันก็ไปเเอ้แล้
บ่ว่าBmเรื่องงานหรือว่าเรื่องเงินทอง
ลูกพี่ลูAกน้องมันยังเฮ็ดได้แหม๋
เฮ็ดBmให้คนฮักให้สนใจที่เก่งแท้
คนAตอแหลนี่มันอันตรายBm.. A
( ซ้ำ ** )
INSTRU : Bm|A|G|D
Bm|A|G|A|Bm|Bm|Bm|Bm
( ซ้ำ * , ** , ** )
INSTRU : Bm|Bm|Bm|Bm|Bm
