INTRO : G|Am|Bm|Bm
* (แต่)(ก็)รถGยังซดน้ำมันฉันยังต้องซื้อข้าวปลา
ไอ้คำAmว่าค่าใช้จ่ายทำให้เหงื่อไคลมันเข้าตา
ไอ้คำBmว่าคนข้างหลังมันทำให้เบาเหล้ายา
และฉันBmต้องสู้ให้ไหวไม่ว่าอะไรที่เข้ามา
( ซ้ำ* )
พ่อGแม่ไม่เคยสอนให้งอมือให้งอตีน
มันAmเลยวัยมาแล้วที่เล่นสนุกและรอกิน
ต้องเหน็ดBmต้องเหนื่อยแค่ไหนเพื่อแลกกับคำว่าพอมี
บางทีต้Bmองผิดต้องพลั้งเพื่อรู้จักคำว่าพอดี
บางGทีเงินกับทองมันก็ไม่พอราคาของความรัก
แต่ถ้Amาไม่มีก็สร้างอะไรได้ไม่งดงามนัก
บางBmคนหาจนวันตาย ตายคือวันพัก
มึงเหนื่อยBmเหรอ มึงป่วยเหรอ เงินน่ะแม่งไม่ฟังนะ
ชีวิตGคือการเรียนรู้ความพออยู่และพอกิน
เติบโตใAmนโรงเรียนหรูไม่การันตีว่าครูจะดี
โตมาBmกับการเลี้ยงดูแบบถ้ามึงผิดนะกูจะตี
และแม่งBmไม่ใช่คำขู่ทุกครั้งที่ผิดเลือดซิบทุกที
บางทีก็Gแอบเสียใจทำไมโตมาด้วยมือกับตีน
บางทีก็Amแอบคิดไปว่าพ่อกับแม่ก็โดนแบบนี้
โตมาBmจึงได้เข้าใจมันเหมือนกฏหมายที่ควรจะมี
ขนาดมีกฏBmมีบทลงโทษมันยังมีคนที่ต้องคดี
ใครGก็อยากมีเงินเพราะเงินแม่งซื้อได้เลย
อยากจะถอดAmกุญแจมือเงินแม่งยังซื้อได้เลย
ไม่ว่าคนBmใส่เสื้อสีไหนเงินแม่งยังซื้อได้เลย
สัตว์สงวนBmถ้ามึงจะยิงมีเงินก็ยิงแม่งเลยเดะ
อยากรู้ใGครเป็นยังไงก็แค่เอาเงินไปใส่ในมือมัน
พอAmมีอำนาจที่ว่าดีดีน่ะแม่งก็คือกัน
แดกBmน่ะแดกทุกคน แต่แดกแล้วสร้างอะไรไหม
ไอ้โกงBmอ่ะโกงทุกคน แต่โกงแล้วสร้างอะไรไว้
โลกGขับเคลื่อนด้วยคน แต่บางคนขับเคลื่อนด้วยเงิน
ต้องจ่ายAmราคาที่พอใจใช่ไหมงานจึงจะเดิน
ไอ้คนBmที่มีเงินแต่เข้าประเทศไม่ได้ก็เยอะ
รู้จักBmประมาณตนไม่มีติดลบมันมีแต่เกิน
บางคนว่าเงินGน่ะไม่สำคัญแต่ยังคงซื้อข้าวกิน
ยังAmคงเติมน้ำมันยังส่งลูกหลานไปเล่าเรียน
บางคนBmว่าบ้านหลังใหญ่แม่งไม่มีค่าและไม่มีความหมาย
บางคนBmว่าธนบัตรไม่อาจจะแลกอะไรกับความตาย
( ซ้ำ * , * )
INSTRU : G|Am|Bm|Bm
บ้างบอกทำงานGก็เพื่อเงิน บ้างบอกต้องทำเพื่อครอบครัว
บ้างบอกว่าเงินAmไม่สำคัญ บ้างต้องดูแลคนรอบตัว
ก็ข้าวโรงเรียBmนมันไม่ฟรี บางทีก็ทนดูเพื่อนกิน
และฉันCต้องทำยังไง ก็ตอนเกิดมามันไม่มี
ไม่เคยGจะยอม ยังทำความดี
วันนี้เAmป็นศิลปินที่ยังไม่เคยขึ้นเครื่องบิน
ถึงแม้ใBmนความเป็นจริงนั้นมันไม่เป็นไปดั่งใจ
แต่ฉันรู้ว่Cายังคงหายใจทำไมฉันรู้ว่าทำไปเพื่อใคร
INSTRU : G|Am|Bm|Bm ( Till End )
