* อย่าอายBm.. F#mถ้าหากวันนี้ต้Gองมีน้ำตา
อย่าอายBm.. F#mไม่ว่าใครGจะมองเข้ามา
รู้จักตัวBmเองดีใช่ไหมF#m ว่าอดทนGได้มากแค่ไหน
มันไม่ง่ายBmที่มันจะไหลF#m ไม่จำเป็นGต้องเก็บมันไว้
ไม่ต้องอายBm ไม่เป็นไร F#mเพราะถ้าเก็บG เจ็บชิบหาย
ไม่เป็นไร Bmแค่ร้องไป F#mให้มันเป็นGครั้งสุดท้าย
พยามจะเก็บBmมันโดยตลอด เก็บไว้ไF#mม่เคยได้บอก
เพราะว่าความรู้สึกGบางเหมือนกระดาษ
ไม่ได้ทนเหมือนอย่างกระสอบ
ยังอยู่ข้างในมBmาโดยตลอด อึดF#mอัดเสมอมา
บาดแผลหัวใจรัGกษาไม่หาย มันแก้ไม่ได้ ด้วยพารา
ลองนั่งโง่ Bmๆ และถามตัวเอง น้ำตาF#mไม่ไหลคืน
เพราะเรื่องทั้งหมดGต้องจบที่เรา มันไม่ใช่คำพูดของคนอื่น
คำปรึกษาBmไม่ได้แก้ปัญหา หากมือF#mยังกำไม่ปล่อยไป
มันไม่มีใครGรู้จักเราดี ตบไหล่ตัวเองเพื่อปลอบใจ
อย่าหยุดBmร้องไปให้สุด จนกว่าA/C#จะจุก จงจำ
ความทุกข์มันผูกDมันแก้ไม่หลุด ในยามที่หัวEmใจผุพัง
เมื่อเราถูกทิ้ง Bmที่แย่ที่สุด อาจรู้สึกว่าเดียวA/C#ดาย
น้ำตาคงเป็นDเรื่องที่ดีที่สุด ร่ำร้องEmไปเถอะจงอย่าอาย
( ซ้ำ * )
ถ้าหากวันนี้คุBmณอ่อนแอ อย่าไปถาF#mมหาคนปลอบใจ
ทุกคนสักวันGจะรู้เอง ไม่มีใครแกร่งเสมอไป
ทุกเรื่องที่ผ่านBmไม่อาจลืม มีแF#mต่ต้องกลืน
ยิ่งวิ่งหนี Gยิ่งวนกลับ มาสู่จุดที่เคยยืน
ยอมรับในคBmวามเป็นไป และยอมF#mรับในความผิดหวัง
เมื่อวันเวลาGมันผันผ่าน ทุกอย่างจะกลายเป็นความหลัง
อาจย้อนกลับมาBmในความฝัน
ต่อให้คุณคิดF#mมากลบฝัง
เพราะบทสุดท้ายGต่อให้หนียังไง
ความจริงก็อาจกลับมาตลบหลัง
เดี๋ยวBmมันก็ดีเอง แค่วัA/C#นนี้เสียใจ
ให้Dน้ำตาไหลไป พรุ่งEmนี้ก็วันใหม่
แค่รBmอยน้ำA/C#ตาเดี๋ยวมันก็หายD Em
อย่าอายBm.. F#mถ้าหากวันนี้ต้Gองมีน้ำตา
อย่าอายBm.. F#mไม่ว่าใครGจะมองเข้ามา
รู้จักตัวBmเองดีใช่ไหมF#m ว่าอดทนGได้มากแค่ไหน
มันไม่ง่ายBmที่มันจะไหลF#m ไม่จำเป็นGต้องเก็บมันไว้
ไม่ต้องอายBm ไม่เป็นไร F#m ถ้าหากเธอGทนไม่ไหว
ไม่ต้องอายBm เรื่องเสียใจ F#mปล่อยน้ำตGาให้มันไหล
ไม่มีใครBmว่างอแง F#mเพราะถ้าเกิดเGจ็บชิบหาย
ไม่เป็นไร Bmแค่ร้องไป F#mให้มันเป็นGครั้งสุดท้าย
INSTRU : BmF#m |G
