ฉันGรู้ดี ว่ารักDที่เธอนั้นมี ให้ฉันEm มันมากCมายเท่าไร
ไม่สGมกัน ความรักDเป็นไปไม่ได้
ที่นางEmฟ้า จะเปรอะเปื้อนCลงมาบนพื้นดิน
* ระหว่างAmเรานั้นช่างแสนไกลD
ทุกอย่างAmไม่เป็นBmเช่นนั้นเลยC
** หยุดDอยู่ตรงนั้นG อยู่บนนั้นเลยD
เก็บมือของเธอEm อย่าเอื้อมมันลงมาC
เพราะฉันเองก็รู้ Gว่าเรามันไม่คู่คDวร
เรา 2 นั้นมันต่างEm เธอนั้นเองเป็นดั่งC
(นางฟ้าDเธออย่าเลยG..)
ได้เGห็นเธอ จากตรงนี้ก็Dดีมากพอ
ไม่อาจEmขอ ให้มัCนมากมาย
เพราGะซักวัน เธอนั้นDก็คงเข้าใจ
ว่านางฟ้าEm ไม่อาจมารักCกับคนที่ไร้ค่า
( ซ้ำ * , ** )
เพราAmะรู้ว่าแสนไกลG
ไม่อAmาจปีนขึ้นไปอGยู่บนฟ้า
เพราAmะรู้ว่าเธอนั้นGสูงเกินกว่า
