INTRO : AmG ( 4 Times )
F |E7 |Am G |Am G |F |E7
อุทาหรณ์Amของคนรุ่นเก่าC มีชายชราDmเป็นคนขี้เมาG
งานการไม่ทําFแกกินแต่เหล้า กินตั้งแต่เช้าE7 ทุกวี่วันAm G
เหตุAmการณ์ผันแปรให้แบมือขอทานC
ร่อนเร่พเนจรDmแหล่งที่คนพลุกพล่านG
ร่างกายซูบโซFผิวตัวดํากร้าน ตัวสั่นสะท้านE7
เพราะพิษสุราเรื้อรังAm
เมื่อครั้งยังหนุ่มFแกเคยทํานา มุ่งเอาหลังสู้ฟ้าG
ปลูกข้าวให้คนกินAm
หนี้สินล้นตัวFเพราะมัวแต่ทํานา ไม่เคยเรียนรู้วิชาG
ที่นาก็หลุดลอยAm G Am G
มาAmเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่าC
เหน็ดเหนื่อยแทบตายDmได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่าG
แกเป็นคนจนF ที่เสียเปรียบเป็นประจํา
กลํ้ากลืนความชอกชํ้าE7 ถ้าไม่ทําก็อดกินAm G
ในยามAmจะกินไม่เคยเต็มอิ่มC
ในยามจะนอนDmไม่เคยเต็มตื่นG
หลับลงคราวใดFฝันร้ายทุกคืน
สร้างความขมขื่นE7 จนจิตใจอ่อนแอAm
ยามเจ็บไข้F ร่างกายสั่นสะท้าน
เพราะต้องใช้แรงงานG ยิ่งกว่าใช้แรงวัวAm
คนทุกคนFต้องทํางานเหมือนควาย
แต่หนี้สินยังมากมายG เกิดเป็นควายดีกว่าคน
INSTRU : Am |F |E7 (4 Times)
หมดสิ้นปัญญาAmของชาวนาบ้านนอกC
ร่อนเร่เข้ามาDmเป็นจับกังในบางกอกG
สูญสิ้นราคาFพอแก่ชราหัวหงอก
หาทางออกสุดท้ายE7 ด้วยสุราเมรัยAm G
กินAmเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่าC
หาเงินมาได้Dmก็เอาไปกินเหล้าG
มันกลุ้มก็ยิ่งกินFยิ่งกินก็ยิ่งเมา
ร่างกายก็ปวดร้าวE7 โรคร้ายก็คุกคามAm
* เช้าวันหนึ่งF มีคนพบศพ ขี้เมานอนตายG
อยู่ที่ใต้สะพานลอยAm
( ซ้ำ * ) Till End