INTRO : C|EmAm|F|G ( 2 Times )
เมื่อความรักCต้องอำลา ความเจ็บช้ำEmมาเป็นเพื่อนใจ
โชคชะตาAmลิขิตไว้ ให้คงยอมรับGความจริง
ความผิดหวังFดั่งใบไม้ที่ร่วงลงสู่พื้Cนดิน ฉันก็คง..G.
เวลาที่ผ่Cานไป คงไม่ย้อนEmคืนกลับมา
สิ่งที่สวยAmต้องเก็บไว้ ให้เป็นแค่เหมือนGกระดาษ
มีสมหวังF มีผิดหวัง มันคือเรื่องราวCของจริง ฉันก็คง..G.
* ฉันเพิ่งเข้าใจพFลัง แห่งความรักCก็วันนี้
ฉันเพิ่งจะรู้ว่Fาทุกสิ่ง ไม่มีอะไรแCน่นอน
แต่ฉันยังหวังDmว่าสักวัน รักแท้ที่หาFดั่งใฝ่ฝัน
มันGเป็นสิ่งสวยงามC... Em Am
รู้ไหมเธอ.F.. G
รู้ไหมเธอC... Em Amรู้ไหมเธอF... G
สัจธรรมCแห่งความรัก มันก็เป็นEmอย่างนี้
ยิ้มสมหวังAm เศร้าผิดหวัง ใครเล่าคือคนGโชคดี
ตราบใดฟ้าF มีจันทรา เหมือนดั่งความหวังCแห่งชีวิต
ฉันก็คง..G.
( ซ้ำ * )
เมื่อEmตะวันยังต้องหมุน ยังต้องเดิน
ตามเวลาAmที่ถูกกำหนดไว้... เย้
มันEmคงมีเหตุผลเป็นล้าน ที่ทำให้เสียGใจ
และร้องไห้ ที่ฉันต้องเผชิญ
ฉันเพิ่งเข้าใจพFลัง แห่งความรักCก็วันนี้
ฉันเพิ่งจะรู้ว่Fาทุกสิ่ง ไม่มีอะไรแCน่นอน
แต่ฉันยังหวังDmว่าสักวัน รักแท้ที่หาFดั่งใฝ่ฝัน
มันGเป็นสิ่งสวยงาม
( ซ้ำ * )
